De Roberto Morejón
Konsiderante la proksimecon de la prezident-elekto en Venezuelo, la intenseco de la linioj de mesaĝoj malfavoraj al la Bolivara Revolucio, kiujn oni legas en la korporacia gazetaro, pliiĝis.
La reelekta kandidato Nicolás Maduro kaj lia kampanja teamo emfazis la ekziston de amaskomunikila ofensivo kontraŭ la elektoj de la 28-a de julio.
La prezidanto de la Nacia Voĉdona Konsilio, Elvis Amorós, aludis al insultoj de la amaskomunikiloj, kelkaj privataj je nacia nivelo, kvankam la pezon portas la internaciaj.
Maduro rilatis al tio, kion li priskribis kiel "murdistoj de la mensogoj" en ilia serĉo por makuli la procezon ĉe la balotoj.
Dek kandidatoj prezentos sin antaŭ ili, kvankam la plej priparolataj estas la nuna ŝtatestro kaj la reprezentanto de la ekstremdekstra Demokratia Unueca Platformo, Edmundo González.
Evidentiĝis la intenco prezenti ĉi tiun lastan kiel respektindan maljunulon, ĝis la punkto, ke iuj amaskomunikiloj priskribas lin kiel "avon de demokratio", kvankam ili devas konfesi lian lokon en la ombro de la ultraradikala dekstrulo, María Corina Machado, favorato de Usono.
Ĉi tiu civitano, kiu estis malkvalifikita de kandidatiĝado pro koruptaj agoj dum la fantoma registaro de Juan Guaidó, havas longan historion de malstabiligo.
La vera potenco malantaŭ la sepdekaĝa iama diplomato Edmundo González estas la ankaŭ konata kiel la "fera damo" de Venezuelo, kiu estas priskribita en la okcidenta gazetaro kiel "sukcesa" kaj kapabla kolekti homamasojn.
La venezuela registaro denuncis la ekstremdekstrulojn de la opozicio, pro ilia ligo al planoj kaj komplotoj por detrui figurojn de ĉavismo kaj la bolivarana revolucio.
Machado, kiu estis fotita en 2005 en la ĉambroj de la Blanka Domo apud la usona prezidento George W. Bush, unu el la plej malamikaj kontraŭ Karakaso, estis en 2014 malantaŭ la tiel nomataj “guarimbas”, agoj de vandalismo por renversi la konstitucian ordon.
Oni malmulte diras pri la registara plano, se ili havas ĝin, de la duopo Edmundo González-María Corina Machado, por ne timigi la elektantaron.
Furioza maldensiĝo de la Ŝtato, privatigo de la naftoindustrio, redukto de postenoj de publika administrado kaj malligo de la batalo por suvereneco, markas la aspirojn de la ultrakonservativuloj.
Antaŭ ili aperas la programo de la Granda Patriota Poluso, al kiu apartenas la Unuiĝinta Socialista Partio de Venezuelo, kiu garantias stabilecon kaj pacon kaj daŭre laboras por mildigi la brutalan efikon de la usonaj sankcioj.
