Drino. C. Rosa Miriam Elizalde
Cubaperiodistas

La ĵus finita V-a Nacia Virtuala Gazetara Festivalo estis ne nur spaco por la prezento de novigaj projektoj en konkuro; ĝi estis ankaŭ teoria spaco por pripensado kaj debato kie renomaj komunikadspecialistoj prezentis rezultojn de siaj studoj en tiu ĉi kampo.

Unu el la plej elstaraj voĉoj pri tiuj temoj estas D-rino C. Rosa Miriam Elizalde, kolono de la internacia kolokvo Patria, pri politika komunikado, kies dua eldono okazos en la venonta marto.

En sia preleg “Socia aŭskultado kaj la redakta strategio de la amaskomunikilaro”, la specialisto lokalizis la kuntekston de administrado de amaskomunikiloj kun faka precizeco, kun rigardo al Kubo kaj diversaj redaktaj rekomendoj por la nuna panoramo.

Ni vivas en mondo kie interreta aliro demokratiigis informojn, sed ĝi ankaŭ malfaciligis la manieron kiel ni konsumas kaj produktas enhavon.

Ŝia observado pri la paradigmoŝanĝo, de centralizita amaskomunikilaro ĝis masiĝo kie ĉiu individuo povas esti sia propra amaskomunikilaro, estas preciza kaj trafa. Ni ne plu estas nur antaŭ kelkaj komunikiloj; nun ni ĉiuj havas ciferecan megafonon, kiu povas plifortigi niajn voĉojn, sed ankaŭ generi surdigan bruon, kiu distordas la realon.

Elizalde sugestas, ke la uzo de Interreto iras preter la nura transdono de informoj; ĝi implicas reagordon pri kiel ni rilatas, kundividas kaj organizas en la cifereca sfero. Ŝia deklaro ke "la interreto ne estas Marso" resonas profunde en kunteksto kie teknologio ofte estas perceptita kiel fremda kaj malproksima. Reale, ili estas etendaĵoj de niaj antaŭe establitaj fizikaj kaj sociaj strukturoj.

Ŝi mencias influantojn kaj  influatajn kiel du fundamentajn makrogrupojn en ĉi tiu nova komunika ekosistemo. Ĉi tiu kuniĝo elstarigas kiel influo fragmentiĝis kaj kiel homoj formas siajn perceptojn el konstanta bombado de informoj.

Ni bezonas pli fortikajn ilojn, kiel grandaj datumoj kaj artefarita intelekto, por povi filtri kaj kompreni la lavangon de datumoj, al kiuj ni estas elmontritaj ĉiutage.

Aparte interesa estas la situacio en Kubo, kie malgraŭ havi ligitan loĝantaron (pli ol 71%) super la latinamerika mezumo, estas konstanta lukto por regado de la rakonto. Estas admirinde, ke ekzistas lokaj platformoj, kiuj konkuras kun eksteraj amaskomunikiloj, sed ankaŭ alarmas rekoni tiun "ciferecan endogamion" (malakcepto de la aliĝo de membroj de ekster la grupo aŭ institucio mem), kiu povas lasi nin vundeblaj al informadikaj atakoj.

La rekomendoj de Elizalde estas esencaj kaj estu gvidilo por iu ajn komunikilo. Koni nian publikon, fiksi klarajn celojn kaj krei koncernan enhavon estas decidaj paŝoj por ne nur pluvivi, sed prosperi en ĉi tiu nova cifereca mondo. La kvalito de la enhavo devas superi la kvanton, kaj ĉi tio kondukas nin al pli granda respondeco: konscii pri tio, kion ni dividas kaj kiel ĝi povas influi aliajn.

Fine de la tago, ĉi tiu pripensado invitas nin pensi pri kiel ni uzas niajn platformojn kaj la tipon de komunumo, kiun ni volas konstrui. Komunikado ne plu estas nur ago de elsendado de informoj, sed de kreado de signifoplenaj ligoj en medio saturita de bruo.

En tempoj de necerteco, la vera defio estas trovi la veron inter la tuta eĥo.

M. Gutiérrez