"Kubo ne havis pli belan tagon ol la 10-an de aprilo 1869 (...) La tago de absoluta malavareco en la historio de Kubo estis la 10-an de aprilo", diris la Nacia Heroo José Martí en referenco al la dato, en kiu  estis aprobita la unua Kuba Granda Ĉarto: la Konstitucio de Guáimaro.

Tio estis la komenco de riĉa konstitucia historio, kiu inkluzivas ses aliajn ĝis atingi la nunan Konstitucion, aprobitan cent kvindek jarojn poste, la 10-an de aprilo 2019.

Oni devas diri, ke la Popolpovo-sistemo en Kubo ekestas en la procezo de konstruado kaj instituciigo de la socialisma Ŝtato kiel esenca elemento por kunordigi kaj efikigi la demokratian principon de la ekzerco de la povo fare de la popolo.

En ĝia koncepto, marksisma-leninismaj fundamentoj kaj la sperto de kuba socialisma praktiko dum la provizora periodo estis enkalkulitaj, kaj ĝi baziĝas sur la unueco de potenco kaj la gvida rolo de la Partio.

Ĝi estas nova sistemo, kies evoluo kaj plibonigo estas efektivigita de la spertoj derivitaj de ĝia aplikado alĝustigita al la realaĵoj de la lando.

En majo 1974, Leĝo No. 1269 de la Konsilio de Ministroj, aprobis disvolvi kiel sperton en la provinco de Matanzas, la konstitucion de la Popolpovo-organoj per elektoj por antaŭeniri en la procezo de instituciigo de la Ŝtato.

En 1975 dum la Unua Kongreso de la Komunista Partio de Kubo oni konstatis, ke la sperto montris, ke popola partopreno en la registaro permesas plibonigojn en la administrado kaj reala kontrolo de la ŝtata agado. Ĝi estis transcenda sperto, kaj kiel la sekva paŝo, en februaro 1976 estis promulgita la Konstitucio de la Respubliko, kiu distingas la Popolan Povosistemon kiel la plej altan ligilon de socialisma demokratio.

Ĝuste en tiu jaro, 1976, okazis la unuaj elektoj de delegitoj al la municipaj kaj provincaj asembleoj de la Popola Potenco kaj estis konstituitaj la lokaj asembleoj.

Ekde tiu momento kreiĝis la plenumkomitatoj, konsistantaj el Prezidanto, Vicprezidanto kaj Sekretario de la respektivaj asembleoj, krom havi profesiajn kaj neprofesiajn membrojn, ĉiuj el ili reprezentantoj de la popolo.

Tiel, la 2-an de decembro 1976, la Nacia Asembleo de Popola Povo estis konstituita por sia unua Leĝdona periodo, formita de deputitoj elektitaj de la urbaj asembleoj.

Hodiaŭ, 47 jarojn post la konstitucio de la unua leĝdona periodo de la popola povo en nia lando, la kuba popolo estas kunvokita al naciaj balotoj por elekti, por kvinjara periodo, la deputitojn, kiuj reprezentos nin en la Nacia Asembleo de la Popola Povo en sia deka leĝdona periodo.

Tiu ĉi aŭtentika, travidebla procezo havos gravan momenton dimanĉe la 26-an de marto, kiam kubanoj iros al la balotado por ekzerci sian rajton al libera, egala, rekta kaj sekreta voĉdono.

Tie ni elektos la superan organon de la Ŝtata povo kaj, samtempe, ni konfirmos, ke ni estas agantoj en la landa politiko.