Marwan Makhoul (Instagram)

En ĉi tiuj tagoj, kiam la mondo atestas novan holokaŭston antaŭ la perpleksa rigardo de milionoj da homoj, kiuj levas sian voĉon kontraŭ ĉi tiu nova barbareco, ankaŭ poezio leviĝis por denunci kaj rezisti.

Inter multego da palestinaj poetoj, kies voĉo transpasas la tempon kaj leviĝas kiel glavo kontraŭ la cionisma genocido, elstaras Mahmud Darwish, Marwan Makhoul, Samih Al-Qasim kaj Náhida Izzat.

Unu el ili, Marwan Makhoul, estas la aŭtoro de kelkaj versoj, kiuj fariĝis “viralaj” en la lastaj semajnoj:

Por verki poezion ne politikan/ Mi devas aŭskulti la birdojn./ Sed por  aŭskulti la birdojn/ la bombado devas ĉesi./

Tiu ĉi poeto, filo de palestina patro kaj libana patrino, naskiĝis en nerekonita araba setlejo, unu el tiuj lokoj, kiuj postvivis la Nakban en la alta Galileo, regata de Israelo.

Makhoul kreskis sub la influo de la komunista patriota spirito de sia familio, kaj estis implikita en politika aktivismo, kie kune kun lia patro, li laboris en la aĝo  sepjara kiel distribuisto por la Al-Ittihad Partia Gazeto.

Hodiaŭ li estas agnoskita poeto, Premio al Juna Poeto (1997), nur 17-jara. Li ankaŭ gajnis stipendion de la Helicon Poetry Association en 2005, por specialiĝi pri literatura traduko.

Sub la inspektado de la Palestina Verkistoj-Reto, kaj ene de la Festo de Jerusalemo kiel la Ĉefurbo de Araba Kulturo en 2009, lia laboro, Lando de la Malĝoja Pasifloro, gajnis la Poezio-Premion, kiel unu el la plej bonaj verkoj en la mondo , skribita de junaj palestinaj poetoj (2009).

Post la araba printempo/Palestino estas la lasta frambofolio/ sur la branĉo de la revolucio/

Liaj poemoj estis tradukitaj al la angla, turka, itala, franca, hebrea, irlanda, serba, hinda kaj pola kaj multaj eseoj kaj kritikaj studoj estis publikigitaj pri lia poezia vojaĝo. Kelkaj el liaj poemoj estis  kantigitaj kaj  eldonitaj kiel dokumentaj filmoj.

De pli ol sesdek jaroj ni petegas la mondon/kvazaŭ ni estus fiŝo ploranta en akvo/

Por Makhoul, la palestina demando iras preter teritorio: "Eĉ se la palestinanoj venus kaj dirus: "Ni volas nenion, ni havas neniujn postulojn de vi, prenu nin kaj faru kun ni kion ajn vi volas", judoj en la Ŝtato  ankoraŭ alfrontos problemon. Ili vere ne volas, ke la araboj integriĝu,” li diras. "Iasence, konvenas al la Ŝtato Israelo esti en konstanta militstato."

Demografia timo, diras Makhoul, blokas veran pacon. Laŭ lia opinio, Israelo "devas rekoni la rajton de la palestinanoj reveni al sia lando".

Per si mem la semo ĝermas en alia lando,/kiel ĉe ni, ĝi ankaŭ ĝermas memstare,/kaj el la sterko de la martiroj./