Foto: Juvenal Balan
Estas preskaŭ unuanima konsento inter historiistoj, urbaj planistoj, arkitektoj kaj aliaj latin-amerikaj specialistoj, ke la iama vilaĝo Santiago de Kubo estas unu el la malmultaj tiaspecaj, kiuj konservas sian originan aranĝon kaj la ĉirkaŭon de sia Placo Majora, kun la institucioj kiuj la krono nomumita por regi la vivon en la Nova Mondo: la eklezio, la Guberniestro kaj la ĉefsidejo de la Cabildo (Urbodomo).
Al ĉio ĉi aldoniĝas, ke la nuna historia urba centro de la urbo, kiu posedas la titolon de urbo ekde 1522, respondas "al la tradicia centro, kiun la kolonia urbo konservis ĝis la fino de la 19-a jarcento, kies limoj estas Promenejo Martí (norde); Avenuo 24 de Februaro – la emblema Trocha – (sude); la malnova areo de la militaj kompleksoj - kazerno Moncada kaj aliaj - (oriente); kaj la Golfeto (okcidente),” Aida Liliana Morales Tejeda, prezidanto de la Provinca Filio de la Unio de Historiistoj de Kubo (Unihc), elstarigis al Granma.
La ankaŭ Estro de la Departemento de Historia kaj Aplikata Esploro de la Oficejo de la Konservatoro de la Urbo de Santiago de Kubo (OCC), rimarkis, ke "estas signife, ke en ĝiaj 3,2 kvadrataj kilometroj de etendo estas sufiĉe da propraĵoj kiuj, pro ilia valoro escepta, ili tenas la statuson de Nacia Monumento, kaj multajn ejojn kiuj funkciis kiel la sceno de transcendaj okazaĵoj por la Patrujo. Tiuj elementoj estis nediskuteblaj kiam la Komisiono jesis deklari ilin kiel tiaj.
