Kanuo de Serguey-Dayán en Tokio 2020

“Ĉi tio estas sonĝo”, diris Serguey Torres. "Mi avertis ĝin kaj oni ignoris min," diris Fernando Dayán Jorge.

Jen  la unuaj vortoj al la gazetaro sur la moleo, tuj apud ora kanuo, la unua en Kubo kapabla transiri la cellinion unue en olimpika finalo.

Estis en Tokio 2020, en la Mara Arbara Kanalo, tagmeze, kun sufoka varmego, kiun ni forgesis meze de tiom da ekscito, salutoj, brakumoj, vortoj.

En sporto, kiu antaŭe donis al ni glorajn kiel Ledys Frank Balceiro, Ibrahin Rojas kaj Leobaldo Pereira, nun ni havas atletojn kiel Fernando kaj Serguey, du etulojn (se ni komparas ilin kun la germanoj, ekzemple), kiuj atingis gloron per nekredebla boatkonkurso .

En la elimina fazo kaj la duonfinaloj ili faris siajn hejmtaskon, transiris al la sekva, sen regi eble, sed sen tiom multe fali. En la finalo estis neniu alia ideo ol tranĉi la akvon, eksplodigi la rivalojn, konfuzi ilin kun paleo-ritmo, kiun ili ne memorus de antaŭe ...

Ili venis de malpli al pli, de kvara al unua, kaj kiam ili pasigis la finlinion la tabulo prenis kelkajn sekundojn por doni al ili la oron kaj la plej bonan olimpikan rekordon de ĉiuj tempoj. Ho mia! La premibalotilo por ĉi tiuj kubanoj, kiuj preskaŭ ĉiam trejnas sin en diglagoj La Coronela kaj Hanabanilla, silente. Kaj ili prenas la aviadilon al Eŭropo kaj aliaj lokoj por suriri la podion.

Nu, Serguey kaj Dayán iris kvare tra la 250 metroj, due tra la 500 kaj 750 metroj, kaj unue tra la celo sen haltigi la klingojn, en momento, kiu eksplodigis la sentojn de la kubanoj, kiuj plenigis sektoron de la standoj, ĉiuj membroj de la delegacio. Mi imagas la patrujon!

La horloĝoj registris mirindan tempon de 3: 24.995, ege kvalita super tiu de la ĉinoj Hao Liu kaj Pengfei Zheng (3: 25.198), kaj de la germanoj Sebastian Brendel kaj Tim Hecker (3: 25.615).

Kiam ili preterpasis kaj gratulis ilin, sur la moleo, Serguey diris ridetante al ni: «knabeto, vere».

Kaj ĝi ripetiĝas la historio de David kaj Goliato, de tiuj, kiuj faras grandajn aferojn kun malmulto, de tiuj, kiuj malkonstruas gigantojn kun honoro kaj maksimuma peno.
La flago de la sola stelo denove flirtis en gloro, en gloro de kanuo kaj padeloj velantaj trans la maron, la venton, historion kaj tempon, kiam triumfoj superas la podion. Ni ĉiuj scias...

Prenita de JIT