Foto: Bildo de la iama sukerfabriko La Demajagua

Havano,  okt 10 (RHK) Kubo hodiaŭ festas la 155-an datrevenon de la komenco de la luktoj por ĝia emancipiĝo el la hispana krono, evento kiu markis la destinojn de la nacio en 1868.

Matene de la 10-a de oktobro de tiu ĉi jaro, la ribelema advokato Carlos Manuel de Céspedes prononcis en la oriento de la insulo la sendependecdeklaron konatan kiel la Manifesto de la Revolucia Estraro de la Insulo Kubo, kiu inkludis universalajn kaj progresintajn postulojn por la epoko.

“Kubano: Kun via heroeco mi kalkulas je plenigo de sendependeco. Kun via virto solidigi la Respublikon. Vi povas kalkuli je mia sinofero”, diris la Bajama patricio konsiderata la Patro de la Nacio, antaŭ ol ĉirkaŭ 500 ribelantoj kolektiĝis ĉe sia sukerfabriko La Demajagua.

Al la ŝipanaro de sia malgranda sukerplantejo, li ekkriis: 'Civitanoj, ĝis ĉi tiu momento vi estis miaj sklavoj. De nun vi estas tiel libera kiel mi. Kubo bezonas ĉiujn siajn filojn por atingi sendependecon!'

La ribelo, subtenata en aliaj regionoj de la lando, konsistigis triumfon de la sendependecaj ideoj kontraŭ la hispana fundamentismo kaj la tiamaj reformemaj kaj aneksismaj fluoj, kaj komencis la armitan lukton, kiu daŭros 10 jarojn.

La konflikto finfine ne atingis siajn emancipajn celojn sed patriota nacia konscio maturiĝis kaj, malgraŭ ke la sklavisma oligarkio restis submetita al Hispanio ĝis la fino de la 19-a jarcento, la kuba nacio estis definitive fondita.

Sekvis la tiel nomata Malgranda Milito (1879-1880) kaj la Milito de Sendependeco (1895-1898), organizitaj de José Martí, kies venko estis frustrita de nordamerika interveno kaj la starigo de pseŭdo-respubliko kontrolita de la Usono.

Laŭ la historia gvidanto de la Kuba Revolucio, Fidel Castro, en parolado farita en la centjariĝo de tiu origina heroaĵo, ekzistas nur unu Kuba Revolucio de tiu komencita de Céspedes ĝis la nuntempo, inkluzive de tiu kiu triumfis la 1-an de januaro 1959.

Fonto: PL