Foto: Studio Revolución

Santiago de Kubo, jan 2 (RHK) Kiel tiu glora nokto de la 1-a. januaro 1959, kaj post la ordono de la Ĉefkomandanto, kiu denove eĥis en la parko Céspedes de la Heroo-Urbo, Raúl parolis al Kubo: «La vojo veturita ne estis facila, ni devis alfronti la konstantan kaj perversan agresemon de la malamiko (…) nek la batoj de la naturo nek niaj propraj eraroj malhelpis nin atingi ĉi tiun 65-an datrevenon. Jen ni estas kaj ĉi tie ni estos!

La gvidanto de la Revolucio elstarigis tion, kio estis atingita post la triumfo, "verko palpebla ĉie en Kubo en la materia kaj spirita ordo", dum reasertis sian konfidon, ke "ni eliros el tiuj malfacilaĵoj, kiel ni ĉiam faris,  batalante! "

La Armegeneralo elvokis la heredaĵon de Fidel kaj lian neŝanceleblan fidon al venko; rekonis la novan generacion, kiu alprenis la gvidadon de la Partio kaj de la Ŝtato je ĉiuj niveloj, kiuj, meze de la malfavora kunteksto, devas efektivigi "realismajn solvojn"; kaj petis la popolon "aliĝi, konscie kaj respondece, (...) al tiu ĉi klopodo, kiun la Patrujo postulas hodiaŭ".

Díaz-Canel, parolante, recenzis la atingojn de la Revolucio, surbaze de popolo, kiu "ne perdis entuziasmon" kaj kiu estis la ĉefa ĉefrolulo de tio.

Vespere – bela en sia arta montrado kaj kun imponaj videomapaj efikoj sur la fasado de la malnova Urbodomo, de kies balkono hologramo rekreis Fidel en unu el liaj tieaj paroladoj – Raúl konfirmis, ke unueco “estas nia ĉefa strategia armilo”.

Fonto: Granma