Havano, 26 junio (RHC) Tablo plena de bongustaĵoj ne povus esti tuŝita ĉe matenmanĝo la 27-an de junio 2002, pro perdo de apetito kaj migreno. Tio certe okazis al George Walker Bush, en la Blanka Domo, matene kun la novaĵo pri tio, kion la kuba popolo proklamis en sia Konstitucio la antaŭan tagon: "Kubo neniam revenos al kapitalismo".

Aŭdaco de tia grandeco, en la absurda logiko de prezidento de Usono, ne devis okazi; multe malpli en tempoj de malfacilaĵoj, kiam la bomboj montris sian potencon disrompi urbojn kaj urbojn en Kabulo, Kandaharo kaj aliaj afganaj metropoloj, antaŭludo al tio, kion ili jam anoncis, okazos en Irako kaj en iu ajn parto de la mondo, kie la imperio. diris "ne", kaj iu kontraŭdiris lin.

Estas vere, ke la revolucia Kubo, tiu de Fidel, tiu de lia popolo, estis sen eksterlanda kuratoreco dum pli ol 40 jaroj, decidita fari ĉion por konservi siajn atingojn. Sed estas ankaŭ vere, ke la situacio estis senprecedenca, sen socialisma tendaro aŭ Sovetunio.

Tizano de aroganteco kaj bona dozo de subtaksado farita en Usono, aldonita al tiu realo, sufiĉis por ke nekomprenema Bush ĉirkaŭu sin per miamaj kub-amerikaj gangsteroj kaj lanĉi malĝentilajn diatribojn kontraŭ nia nacio.

"Elektita" Prezidento de sia lando, per malplimulto de voĉoj - usona "demokratio" - kaj ignorante la kvar jardekojn de Kubo kun sola posedanto: ĝia popolo, Bush prenis sur sin postuli "liberajn kaj justajn elektojn" (per stilo via).

Kaj li iris pluen en siaj postuloj. Nescia, li postulis “merkatajn reformojn; "Do," li diris, "mi kunlaboros kun la Usona Kongreso por malstreĉi la malpermeson pri komerco kaj vojaĝoj inter niaj du nacioj." Li aldonis, ke "la totala normaligo de la rilatoj eblos nur kiam Kubo havos novan Registaro".

Per sia insolenta deklaro, la nuna slobo en la Blanka Domo serĉis popularan reagon en Kubo. Kaj li ricevis ĝin. Pli ol 9 000 000 da kubanoj, kunvokitaj de siaj amasaj kaj sociaj organizoj, eliris sur la stratojn de la insularo, kaj pro sia propra volo, esprimita en 8 198 237 publikaj subskriboj de balotantoj, petis, ke la Nacia Asembleo de la Popolpovo reformu nian Konstitucion.

La 26-an de junio 2002, la leĝdona organo, nome de la popolo de Kubo, adoptis ŝanĝojn al la Granda Ĉarto: 36 tagojn post la kalumnioj de Bush, la kuba respondo damaĝis lian matenmanĝon: «En Kubo socialismo estas nerenversebla.»

Fonto: Granma