Foto: Granma

Havano, aŭg 23 (RHK) La generalo de la armeo Raúl Castro Ruz, gvidanto de la Kuba Revolucio, sendis gratulmesaĝon  "al ĉiuj kubaj federaciaj virinoj pro la heroa laboro, kiun ili plenumis en ĉi tiuj 64 jaroj, pro tio, kion ili faris kaj  daŭre faras”, raportis la ĝenerala sekretario de la Federacio de Kubaj Virinoj en la socia reto X.

Sen bezono de vortoj, la manoj de virinoj transpasas malveron kaj karesas verojn ĉar ili parolas lingvon nur malkaŝitan al ili.

La Federacio de Kubaj Virinoj (FMC) akompanis sian patrinon, la Revolucion, survoje, dankema pro la donaco de libereco kaj volanta vastigi ĝin por la profito de ĉiuj, la sola maniero por pagi la ŝuldon por ĝia ekzisto.

La 23-an de aŭgusto 1960, la kubaj virinoj kunigis siajn klopodojn en ununuran organizon, kaj elektis Vilma Espín Guillois kiel sian unuan kaj eternan gvidanton. De tiu momento, ili komencis sian batalon por la esenca rolo en socio dediĉita al justeco.

Tamen, la konscio marŝas malantaŭ politika volo, kaj tiu abismo trudis la neeviteblan kaj ankoraŭ daŭrantan taskon forigi jarcentojn da vira regado kaj aliajn heredaĵojn de mensa koloniigo.

Ĝis la falo de la Novkolonia Respubliko, la plej bonŝancaj sekvis la antaŭfiksitan destinon trovi bonan homon – por lia mono – kaj plenumi la servon de gardantoj de la hejmo. En aliaj kazoj, malriĉeco kaj malmultaj alternativoj devigis ilin makuli sian dignon en degradaj agadoj, inkluzive de prostituado.

Kontraŭ la plej malbona de la pasinteco, la FMC vetis pri la estonteco, kaj ĝiaj reprezentantoj serĉis la plej bonan en si mem por liveri ĝin al la voko de ĉiu heroaĵo, en lando plena de ili. Iliaj vizaĝoj estis gravuritaj en ĉiu sfero de homa kreado.

La plej granda garantio daŭrigi la batalon kuŝas en malkonsento, kaj la nuntempo prezentas enormajn defiojn por konservi la komunan revon sekura. Ĉi tiu organizo, kiel ĉiu filino de la revolucia procezo, bezonas ligi kun la plej profunda parto de la esto por mobilizi la plej belan klopodon: la pligrandigo de la Patrujo.

Ĉi-momente mi evitos mencii iliajn nomojn por eviti la riskon de nepardoneblaj preterlasoj, sed ankaŭ ĉar du vortoj sufiĉas por alvoki ilin ĉiujn: kuba virino.

Fonto: Granma