Migrantoj sur la Barilo  de Melilla ne estas bonvenaj.  Bildo: DW

De Guillermo Alvarado

La lastaj novaĵoj pri tiuj, kiuj devas forlasi sian hejmon kaj landon por savi siajn vivojn, persekuti la revon de pli bona destino kaj doni ŝancojn al siaj infanoj, klare montras al ni, ke la homaro disiĝas kun nepacigeblaj diferencoj.

Pli ol 30 homoj mortis antaŭ la Melilla-barilo, starigita kiel nova "Adriana Muro" por malhelpi la trairejon de la "barbaroj", kaj iliaj korpoj estis haste enterigitaj de la maroka reĝimo por eviti sendependan enketon pri tia abomenaĵo.

Kelkajn tagojn poste, la makabra malkovro estis farita de grupo de migrantoj ŝtopitaj en la liton de kamiono ĉe la periferio de San Antonio, usona ŝtato Teksaso, la plej multaj el ili forpasintaj pro la sufoka varmo kaj manko de akvo.

Ĝis nun estas 53 mortoj, 40 viroj kaj 13 virinoj, sed la nombro eble altiĝos pro la delikata stato de la postvivantoj. La plej granda parto de ili estas de meksika nacieco kaj la resto foriris de Gvatemalo, Honduro kaj, supozeble, Salvadoro.

Temas pri skandalaj datumoj, sed ne la solaj, kiuj estas ĉirkaŭe en la amaskomunikilaro.

La meksika ĵurnalo La Jornada raportis antaŭtage, ke la malhonora sklavkomerco intensiĝas en Libio, en la plej pura stilo de la Mezepoko kun sia tuta severeco kaj brutaleco.

Ĝi estas lando kie estis la plej bona vivnivelo en Nordafriko, sed ĝi estis reduktita al rubo per NATO-bombado por forigi la gvidanton Muammar Al Gaddafi kaj redoni "demokration kaj liberecon".

Enketo de UN malkovris, ke multaj el la migrantoj, kiuj trairas tiun teritorion, esperante transiri Mediteraneon kaj tuŝi eŭropajn marbordojn, kie ili ne estas bonvenaj, ofte finiĝas en la manoj de ŝakristoj, kiuj faras kun ili ĉiajn perfortojn.

Virinoj, deklaras la raporto, estas seksperfortitaj kontraŭ manĝaĵo kaj akvo aŭ por ĉantaĝi monon de siaj familioj. Multaj estas arbitre kaptitaj en supozitaj centroj por la lukto  kontraŭleĝa migrado, kiuj fakte estas gvidataj de neregulaj armitaj grupoj por profiti el ili.

Ekzistas sklavmerkatoj kie junaj viroj kaj virinoj ofte estas vendataj por kelkaj eŭroj por laboro aŭ seksa ekspluatado, neregistaraj organizaĵoj plurfoje konfirmis.

Subsaharanoj en Maroko aŭ Libio, same kiel latinamerikanoj ĉe la landlimo kun Usono, estas traktataj kiel estaĵoj de alia kategorio, ili estas forĵeteblaj varoj aŭ, maksimume, forĵeteblaj homoj.