Massimiliano Ay, ĝenerala sekretario de la Komunista Partio de Svislando

de Chen Ji kaj Pietro Fiocchi

Massimiliano Ay naskiĝis en 1982, post sperto en la sindikata kampo, li estas ĝenerala sekretario de la Komunista Partio de Svislando (www.partitocomunista.ch) dum dek kvin jaroj.

En institucia nivelo li estas municipa konsilisto de Belinzono, lia devenurbo, ekde 2008. Ekde 2015 li ankaŭ estas elektita deputito ĉe la Parlamento de la Respubliko kaj Kantono Tiĉino, la itallingva regiono de la Svisa Konfederacio.

Ĉi tiu juna kaj brila politika gvidanto kunpartigas kun ni siajn taksadon kaj perspektivojn pri unu el la plej gravaj sociaj eventoj de nia nuntempo.

Sekretario Ay, la tria plena sesio de la 20-a Centra Komitato de la Komunista Partio de Ĉinio (KPĈ), kiu ĵus finiĝis, koncentriĝis pri plua profundigo de reformoj por antaŭenigi la modernigon de Ĉinio. Laŭ via opinio, kiel ĉi tiu sesio influos la ĉinan ekonomion? Ĉu estos pli da ŝancoj por ekonomia kunlaboro inter Ĉinio kaj Svislando?

Antaŭ ol taksi, ĉu efektive estos pli grandaj ŝancoj por ekonomia kunlaboro kun mia lando, kion mi evidente esperas, unue oni devas identigi la prioritatajn defiojn de la nuna historia momento, kiuj laŭ nia opinio, svisaj komunistoj, estas la jenaj:

a) la protekto de la liberkomerca interkonsento inter Ĉinio kaj Svislando, kiu ebligas al ĉi-lasta diversigi siajn komercajn partnerojn kaj do malpli da dependeco de la merkato de EU/Usono kaj
b) la defendo de nia neŭtraleco, malhelpi la atlantismajn sektorojn de la svisa burĝaro, kiuj ŝatus ĝin aboli, aliĝi al ajnaj sankcioj kontraŭ Pekino kiel jam minacate de kelkaj nerespondecaj altrangaj oficistoj en Berno (ĉefurbo de la Svisa Konfedaracio).

Mi estas konvinkita, ke la rezultoj de la Tria Plenumo havos pozitivan influon al la ĉina ekonomio: la Centra Komitato fakte decidis ne nur “resti firme sur la vojo de la socialisma politika progreso” kaj ke la merkato fariĝas “pli justa”, pli bone reguligita sed ankaŭ ke la socia sekureco kaj enspeza distribusistemo devas esti plibonigitaj.

Ne subtaksenda, kaj el la vidpunkto de ekonomia fidindeco por svisaj investantoj kaj el tiu de socialisma demokratiigo, estas la deziro de la Ĉina Komunista Partio profundigi la juran regadon kaj la certecon de leĝoj, kiuj jam kun la nova Civila. Kodo (en kiu kunlaboris mia amiko kaj kamarado Profesoro Oliviero Diliberto) ege progresis.

La bazo por pli granda ĉina-svisa ekonomia kunlaboro jam ekzistas, almenaŭ ĉe la ĉina flanko. Tamen mi ne kaŝas kelkajn timojn pri kiel evoluos la volo kunlabori ĉe la svisa flanko: tiu parto de la "komerca" burĝaro, kiu prenas ordonojn de Usono, EU kaj NATO, estas fakte pli ol iam intencita ruinigi la historiajn ligilojn de amikeco inter Berno kaj Pekino kaj ili ankaŭ sukcesis enfiltri Socialdemokration.

Tial kiel komunistoj ni konstruas politikon de Unuiĝinta Fronto por organizi eĉ tiujn, kiuj ne estas komunistoj sed intencas defendi neŭtralan, suverenan kaj multpolusan Svislandon.
Kiel vi taksas la ĉinan modernigon kaj kian influon, laŭ vi, tiu modernigo havas sur la resto de la mondo?

Estas diversaj "modernigoj": en kapitalismaj landoj, ekzemple, ĝi baziĝas esence sur ekonomiaj indikiloj, celantaj maksimuman profiton kaj fakte favore al minoritata parto de la loĝantaro. Ĉina modernigo anstataŭe havas du grandajn karakterizaĵojn: ĝi estas socialisma modernigo kaj estas direktita fare de Partio kiu eksplicite rilatas al marksismo-leninismo.

Ĉi tiuj trajtoj igas la ĉinan modernigon orientita al serĉado de ĉiam pli granda harmonio en la medio, socio, etna realo ktp. kaj tio videblas konkrete en la redistribuo de riĉeco, sed ankaŭ vizitante la landon en ĝiaj periferiaj regionoj, kiuj ne estas forlasitaj al si mem.

Ĉio ĉi reprezentas, precipe por la landoj de la tiel nomata Tutmonda Sudo, ne importenda modelo, sed sperto el kiu trovi inspiron. La ekonomia kaj socia emancipiĝo de la landoj de Afriko, Azio kaj Latin-Ameriko estas la plej konkrete kontraŭimperiisma, kiun oni povas esperi kaj estas la bazon de la nova multpolusa geopolitiko, kiu permesos ankaŭ al socialismo renovigi sin kaj tiel refoje reprezenti perspektivon por la amasoj.

En la kvara volumo de la libro “Xi Jinping: Regado de Ĉinio”, ĉina prezidanto Xi Jinping proponis lasi la Pordomalferman politikon de Ĉinio stimuli la mondan ekonomion. Ĉinio daŭre realigos altan nivelon de malfermiteco kaj faciligos liberan komercon kun la cetera mondo: kiel ĉi tiu politiko influas la mondan ekonomion?

Ni komencu dirante, ke evoluante, la ekonomio de la Popola Respubliko ne nur eltiris milionojn da ĉinoj el malriĉeco, sed permesis – ankaŭ dank’ al la Nova Silka Vojo – la plej malriĉajn landojn, viktimojn de la priraba politiko de okcidentaj nov- koloniismo, emancipi sin.

Tial, ne surprize, en lastatempa renkontiĝo kun la Internacia Departemento de la Centra Komitato de la Komunista Partio de Ĉinio mi difinis la "Iniciaton Zono kaj Vojo" kiel novan tipon de internaciismo taŭga por la historia epoko de multpolusismo.

Mi do ne dubas, ke Ĉinio volas daŭrigi ĉi tiun linion: la problemo troviĝas prefere en Okcidento, kie la signoj ne estas kuraĝigaj. Kiel mi havis la okazon klarigi en lastatempa intervjuo ĉe CGTN, multaj registaroj de eŭropaj landoj estas subordigitaj al la interesoj de Usono kaj NATO, ili ne pensas pri siaj naciaj interesoj kaj favoras politikon de blokoj, vidante en Ĉinio, preter la formuloj de diplomatia ĝentileco, ne partnero sed kontraŭulo, kiun ili volus demonigi kaj kontraŭbatali.

La vortoj de la prezidanto de la Eŭropa Komisiono Von der Leyen pri la tiel nomata "risk-forigadon" bedaŭrinde estas klaraj: bojkoto, taksi per akcizoj, malebligas ajnan formon de ekonomia kunlaboro inter Eŭropo kaj Ĉinio kaj ja instigas eskaladon, kiu povas eĉ estigi militon.

Tial urĝas, ke ankaŭ ĉin-eŭropa kunlaboro inter komunistaj partioj, pac-movadoj kaj sindikatoj trovu novan impulson.

Fonto: El Popola Ĉinio – china.org.cn