Foto: Michel Mirabal
Havano, aŭg 16 (RHK) Tiun someran tagon, du generacioj de kubanoj kuniĝis en brakumo kiu estis utopio, postulo de justeco kaj revo por la estonteco. La unua Komunista Partio de la Insulo naskiĝis antaŭ 99 jaroj, gvidata de "maljuna kverko" Carlos Baliño, kaj Julio Antonio Mella, nova pino staranta en la betona ĝangalo de la novkolonio.
La domo numero 81 de la strato Calzada, en Vedado, kie la kulturo ridetas hodiaŭ en la teatro Hubert de Blanck, gastigis, la 16-an kaj 17-an de aŭgusto 1925, la konstitucian kongreson de la avangarda politika organizo, meze de deviga sekreteco en la vizaĝo de la sufoka etoso trudita de prezidento Gerardo Machado.
Malpli ol 20 delegitoj kaj partoprenantaj gastoj elektis José Miguel Pérez kiel unuan ĝeneralan sekretarion, kaj konsentis sekvi la Trian Internacion, defendanton de la proleta internaciismo.
Samtempe, ili markis distancojn kun la Socialista Grupo de Havano, akordigita kun la Dua Internacio, kies gvidantoj subtenis siajn respektivajn burĝarojn en la unua mondmilito.
Kune kun la plej progresemaj ideoj sur la planedo, la unua Komunista Partio enprofundiĝis en la naciajn sendependecajn radikojn, altigitajn en la heredaĵo de la Apostolo José Martí.
Baliño renkontis lin persone kaj kunlaboris en la Kuba Revolucia Partio, dum Mella provis retrovi lin por la siatempa junularo, per verkoj kiel Glosoj al la Penso de José Martí.
En la gazeto Klasbatalo, la organizo montris volon ekvilibrigi inter siaj propraj kaj la mondaj emancipaj tradicioj: „Per la instruo de Lenin, ni realigos la postulaton de Martí, adaptitan al la historia momento: Kun ĉiuj kaj por la bono de ĉiuj."
La Partio evoluigis programon por la studo de Marksismo-leninismo kaj la uzado de la laborista gazetaro, dum ĝi komencis la batalon por proletaj kaj kamparanaj postuloj, kaj la rajtoj de virinoj kaj junuloj. Malgraŭ la reduktita ĉeesto al tiu inaŭgura kunveno, sufiĉis semi tiun semon, kiu estis unu el la antaŭuloj de la nuna Komunista Partio de Kubo, avangardo de la Revolucio.
Fonto: Granma
