Kubo  impulsas cirklan agrikulturon en la kunteksto de la starigo de la leĝo pri nutra suvereneco kaj nutra sekureco.

Disvolvi cirklan agrikulturon estas prioritato por Kubo, fronte al diversaj defioj kiel la utiligo de kromproduktoj de la agrikultura sektoro, pliigo de efikeco en la uzado de ĝiaj resursoj, redukto de nutraĵperdoj kaj malŝparo, kaj antaŭenigo de disvolviĝo en kunteksto de malalta havebleco de enigaĵoj por agrikulturo.

Tial, la Ministerio pri Agrikulturo, kune kun la Ambasado de  Nederlando sur la insulo kaj la Organizo pri Nutrado kaj Agrikulturo de Unuiĝintaj Nacioj, FAO, antaŭenigas agojn por kompletigi tion, kion la lando faris en la areo de agrikulturo kaj ligi kubajn bienojn administritajn baze  de novigado, daŭripovo kaj agroekologio.

Tiucele, en la agroekologia bieno Belvidejo okazis laborrenkontiĝo pri cirkla agrikulturo, kie ĉirkaŭ dudek kamparanoj el la okcidento de la lando kunhavis spertojn kaj bonajn praktikojn por subteni produktivajn klopodojn sub la malfacilaj kondiĉoj de agrikulturo en Kubo.

Konstrui manĝsistemojn, kiuj estas pli rezistemaj al krizoj estas prioritato hodiaŭ, en scenaro de altiĝantaj internaciaj manĝprezoj kaj pliigitaj kostoj de agrikulturaj enigaĵoj kaj sterkoj.

En ĉi tiu kunteksto, cirkla agrikulturo ofertas solvojn por konstrui longdaŭran rezistecon, generi ekonomiajn ŝancojn kaj mediajn kaj sociajn avantaĝojn inter ĝiaj multaj avantaĝoj.

Povi multobligi spertojn celitajn al la cirkla ekonomio en lokaj nutraĵsistemoj reprezentas strategian aferon por la kuba registaro en la kunteksto de la efektivigo de la Leĝo pri Nutraĵa Suvereneco kaj Nutraĵa kaj Nutra Sekureco (Leĝo SSAN).

Kubo havas enorman potencialon en la disvolviĝo de agrikulturaj spertoj, kiuj kontribuas al daŭrigebla kaj rezistema disvolviĝo, kiuj ekvilibrigas la socian, ekonomian kaj median dimensiojn kaj grava ekzemplo estas en la kampo de agroekologio.

En la lastatempa konkurso “10 Novigaj Iniciatoj kaj Pruvo de Daŭrigebla Agrikulturo kaj Agroekologio por kampara disvolviĝo”, kunvokita de diversaj kubaj ministerioj, UN-organizo FAO kaj Eŭropa Unio, diversaj spertoj de organika agrikulturo, agroforstado kaj permakulturo pruvis la ekziston de agroekosistemoj en Kubo, cirklaj kaj diversigitaj, surbaze de renovigeblaj naturaj kaj biologiaj rimedoj, disponeblaj loke, kiuj hodiaŭ estas amplekseblaj al publikaj politikoj.