La radio-televida programo Ronda Tablo la 16-an de oktobro elsendis la dialogon inter prezidento Miguel Díaz-Canel kaj ĵurnalistino Arleen Rodríguez kie ili traktis kelkajn el la plej urĝaj temoj de la kuba realaĵo.

En la intervjuo, Díaz-Canel respondis demandojn, kiuj iras de la formado de sia labortagordo ĝis la problemoj, kiujn nuntempe alfrontas civitanoj, la kompleksa ekonomia kaj socia scenaro, makroekonomiaj problemoj, inflacio, migrado, ĝis la kunvenoj en UN kaj la elekto de Kubo al la   konsilio pri homaj  rajtoj de UN.

Pri la kriterioj rilate la tiel nomata malbonsorto, kiujn li devis alfronti dum sia mandato, li esprimis, ke ni demandu nin, kian malbonŝancon havas ĉi tiu tempo, ĉar kiam homoj kun humanisma pensado kredis, ke post la pandemio la mondo estos pli bona, ni vidis ke ĝi ne  estis tiel, li deklaris.

“Sed mi kredas, ke la problemo ne estas sorto, ke ĝi povas esti asociita kun malfeliĉoj; la problemo estas kiel vi prepariĝas por alfronti tiun malbonŝancon aŭ tiun malfeliĉon aŭ tiujn ekstremajn aŭ kompleksajn situaciojn.

En Kubo ni havas el nia historio vizion alfronti defiojn, ni alfrontas la defiojn! Kaj ni iras al Fidel kaj Raúl, al ilia generacio, al la generacio, kiu faris la Revolucion: ili atakis la kazernon Moncada, ili estis kaptitoj, malliberejo, kiel ili nomis, fekunda. Rigardu kian pli altan koncepton alfronti defiojn: la fekunda malliberejo! En malliberejo oni studis, en malliberejo oni preparis, en malliberejo oni kreskis.”

Pri la rimedoj, kiujn la lando devis adopti meze de la kompleksaĵoj, inkluzive de monregulado aŭ bankado, li deklaris, ke ĉiu rajtas kritiki, kaj ni scias, ke estus ideale pensi, ke ĉio estas bone farita.

"Ni vivas en situacio de maksimuma premo. Oni  metis nin en situacion de maksimuma premo, de ekonomia sufokado por kaŭzi la disfalon de la Revolucio, por rompi la unuecon inter gvidantaro kaj homoj, por nei la laboron de la Revolucio. Tio estas esprimita en la financa persekutado, en la intensigo de la blokado, en la enorma kampanjo de subfosado kiu ekzistas. En ĉi tiuj tagoj aperis la monkvantoj de USAID kaj de la NED al aliaj landoj, kaj precipe al Kubo, kaj denigra komunika strategio, plena de malamo por misfamigi la Revolucion kaj senkreditigi ĉion,  vi priparolis ĝin en via radioprogramo Chapeando.

Nun, mi diras: en cirkonstancoj tiel malfacilaj, pri kiuj ni parolis, estas neeble trovi la perfektan tempon, kio estas la perfekta tempo, la atendotempo?, kaj kio estas la perfekta mezuro.

Ni memoru, foje nia memoro trompas nin, ni vivis en kondiĉoj de blokado ĝis la unua duono de 2019, kaj ni vivis kun aliaj liberecoj, kiujn ni hodiaŭ ne havas; Kun kompleksaj situacioj, sed kun alia malstreĉo, la ekonomio funkciis tre malsame ol ni havas nun.

Ĉio ĉi komencis ŝanĝiĝi en la dua duono de 2019, kiam Trump, kun 243 reguloj, intensigis la blokadon. Tiam, komence de januaro 2021, kiam Trump havis nur kelkaj tagoj por forlasi la Blankan Domon, li enmetis nin en falsa listo de landoj, kiuj supozeble subtenas terorismon,  kiuj tute fortranĉis ĉiujn aliajn formojn de financado, kiujn ni povus havi, kaj estas enorma financa kaj energia persekutado. “

Biden venas kaj subtenas tiujn mezurojn kaj tiun saman eskaladon.

Kaj venas la pandemio, kiu tuŝis la tutan mondon, kolapsis la mondon. Kaj tio daŭris tri jarojn, kaj la mondo ankoraŭ ne resaniĝis de la pandemio, ankaŭ ni ankoraŭ ne resaniĝis de la efikoj de la pandemio. Ĉu ni aplikintus mezurojn aŭ ni ne aplikintus ilin, tempoj jam estis komplikaj.

Díaz-Canel donis detalojn pri kiel tiu situacio influis la nacian produktadon de medikamentoj, kaj aliajn produktadojn en la lando. Kaj meze de ĉio ĉi aplikiĝis la Monordiga  tasko, kiu estis jam difinita en la programaj dokumentoj kaj prilaborata. Eble pli-malpli, sed sen Reguligo ni ankaŭ havos inflacion, la aĉetpovo de la salajro rilate al prezoj estos pli-malpli sama, ĉar estos la samaj misproporcioj inter oferto kaj postulo, li aldonis.

Sed ni pretas fari tiun kritikan analizon, fari tiun korekton de eraroj kaj ankaŭ analizi tre apartajn situaciojn. Kaj ni ne staras senmovaj, kio okazas estas, ke en la ekonomio ĉiufoje kiam oni movas variablon ĉio ŝanĝiĝas. Ĉar mi estas konvinkita, ke oni devas plialtigi la salajrojn, la minimuman pension kaj la minimuman salajron; Sed, se la salajro plialtiĝas ĉi-momente kaj ni ne havas pli grandan provizon, tiu plialtiĝo fariĝas akvo, ĉar la prezoj tuj plialtiĝas pro la diferenco de oferto kaj postulo, kaj tiam post tri monatoj ni estas egalaj en la averaĝa salajro. rilato.-prezo, kaj aĉetpovo perdiĝas.

Do estas aferoj, pri kiuj ni estas konvinkitaj, ke oni devas fari iom post iom aŭ atendi alian momenton, ĉar ili devas esti faritaj kune kun aliaj rimedoj.

Oni ankaŭ parolas pri kial ni ne subvencias homojn kaj ne produktojn. Ni laboras pri tio, kio estas ankaŭ en la Gvidlinioj; sed ni devas fari tion iom post iom. Meze de ĉi tiu situacio, ĉu ni forprenas ĉies subvencion? Krome, kiam ni parolas pri vundeblaj, kia estas la grandeco de vundeblaj?Kiel ni klasifikas la vundeblajn? Ni studas metodikon, por ke neniu restu senhelpa.

Koncerne la kritikon, kiun kelkaj homoj faras pri la kreado de novaj agantoj en la ekonomio, precipe la MIME-oj, kiujn iuj asertas esti novliberalaj mezuroj, la prezidanto esprimis, ke estas tre ofende diri, ke ili estas mezuroj de tia naturo:
“Ĉu la ekzisto de neŝtata sektoro en la kuba ekonomio estas nova? La plej granda parto de la tero en Kubo hodiaŭ estas administrita kaj produktita por ĝi de agrikulturaj kooperativoj, kredit- kaj servaj kooperativoj kaj uzufrukturoj, tio estas, tiu ĉi privata kaj kooperativa sektoro ne estas nekonata en Kubo; sed en la Sesa, Sepa kaj Oka Kongreso de la Partio ĝi estis en la Gvidlinioj, kaj ni atingis momenton, kiam ni havis, pro ĉiuj ĉi problemoj, kuntiriĝon de la ekonomio, streĉitan blokadon. Nu, kio estis la dunga elekto por grupo de homoj, kiuj trovis dungan elekton en mikro-etaj kaj mezaj entreprenoj?

Sed estas privataj entreprenoj  kaj estas ŝtataj entreprenoj. Kaj kiuj estas en la etaj entreprenoj? Ĉu ili estas malamikoj de Kubo? Ĉu ili ne estas kubanoj? Ĉu ili ne estas homoj trejnitaj en nia Revolucio? Ĉu ili estas kontraŭrevoluciuloj? Ĉu ni povas diri, ke ili estas kontraŭrevoluciuloj? Ĉu ili kontraŭas la Revolucion? volas renversi la Revolucion? Ni ne konfuzu.

Kiu volas, ke tiu sektoro iĝu sektoro de frakturo kun la Revolucio? La malamiko, la jankioj, kaj ili pruvis tion nun kiam grupo, kun la plej bonaj intencoj, iris al evento en Usono, kiu supozeble estis komerca, komerca evento, de interŝanĝo, ne politika, kaj ili politikigis ĝin, kaj kelkaj el ili metis teroriston ĉe vespermanĝo. Kiu politikigis tion, tiujn de la entreprenoj, tiuj de Kubo, la Kuba Registaro? Usono politikigis ĝin.

Sed ili diras tion senhonte: "Ni transformos tiun sektoron en opozician sektoron." Oni diris al ili, ke ili estos "agentoj de ŝanĝo", kaj ni vidis la reagon de multaj el ili, kiuj ne lasis sin manipuli per tiuj aferoj.

Kiaj deflankiĝoj estis? Jes, ke iuj vendas tre multekoste kaj misuzis prezojn kaj uzis spekulajn prezojn? Ankaŭ. Sed ekzistas Ŝtataj estaĵoj kiuj ankaŭ havis ilin. Alivorte, ĉi tiuj devioj estas en ĉiuj aktoroj en la ekonomio.

Nun ni faras analizon. Post du jaroj de ĉi tiu procezo fariĝanta pli intensa kaj pli dinamika, ni havas la rajton fari taksojn, kiujn ni dividas kun reprezentantoj de tiu sektoro kaj la ŝtata sektoro. Kaj ni organizos aŭ perfektigos la taŭgajn rilatojn, kiuj devas ekzisti inter la ŝtata sektoro kaj la neŝtata sektoro, tre klare klarigante, ĉar kio devas ekzisti estas klaraj, precizaj kaj koheraj reguloj, kiuj ne ebligas distordojn okazi. .

Nun tiuj, kiuj akuzas nin, ke ni estas novliberaluloj, iom eduku sin. Se ni estus aplikintaj novliberalajn formulojn ĉi tie, ni solvus la problemon de 1% de la loĝantaro, kaj la ceteraj, ĉiu homo por si mem! Ne. En kio ni troviĝas estas tre malfacila situacio, sed ni daŭre kundividas bazan korbon kun ĉiuj, eĉ kun tiuj, kiuj ne bezonas ĝin.

Krome, meze de ĉi tiu tuta situacio, la lando aprobis programon kontraŭ rasa diskriminacio. Ĉu tio ne traktas vundeblecon aŭ grupon de homoj, kiuj povas esti en socia malavantaĝo?
Ni efektivigis programon por la progresigo de virinoj. Ĉu ĝi ne traktas ankaŭ situaciojn de socia malavantaĝo?

Ni trapasis procezon de socia transformo en la kvartaloj kun popola partopreno kaj ne nur kun bonfarto.

"Ni aprobis politikon celitan al infanoj, junularoj kaj adoleskecoj, kiu finiĝos per leĝo."

Pri la malegalecoj, kiuj generiĝis en la kuba socio, li konstatis, ke ili jam generiĝis ekde la nomata Speciala periodo, kaj precizigis, ke la registaro serĉas ĉiutage alternativojn por alfronti ilin. Li ripetis la konvinkon, ke ni venkos ĉi tiun situacion.

Alia temo traktita estis la energia situacio de la lando, kiu esence rilatas al la malalta havebleco de fremda valuto, la manko de kreditoj, sed li ripetis, ke estas rezervoj kaj ni eliros el tio, li deklaris, kaj ni estas. desegnante planojn por atingi stabilecon en la monatoj de novembro kaj decembro.

Migrado ankaŭ estis temo traktita en la dialogo kun la prezidanto Miguel Díaz-Canel, fenomeno kiu akompanis nin en diversaj krizaj momentoj kaj estas fenomeno induktita de Usono, kun sia politiko de maksimuma premo, genocido kaj strangolado kontraŭ Kubo.

Díaz-Canel reasertis, ke Kubo engaĝiĝas pri "leĝa, sekura kaj bonorda migrado. Nia enmigra leĝo garantias tion, sed la sinteno de la Usona Registaro ne garantias tion, kaj tio, kion ĝi kaŭzas estas senespero, ĝi kaŭzas malsekurecon, kaj homoj ĵetas sin en plene danĝerajn, nesekurajn spertojn.

Rimarku, ke kubaj elmigrintoj laŭleĝe forlasas Kubon kaj fariĝas kontraŭleĝaj en trafiko al Usono, kaj ili falas en la manojn de kojotoj, ili falas en la manojn de homaj kontrabandaj retoj kaj multaj perdas la vivon; aliaj perdas ĝin surmare kiam ili iras sur nesekurajn flosojn. Tio kreas situacion de konfuzo kaj estas home bedaŭrinda.

Homoj diras: nu, sed ni ankaŭ forlasas junulojn, profesiulojn, virinojn en reprodukta aĝo, ĉio tio estas vera. Sed kial ni ne parolu ankaŭ pri tiuj, kiuj restas, pri tiuj, kiuj ja trovas projekton en Kubo, pri la miloj da kubanoj, kiujn oni vidas, ĉiufoje kiam ni iras al la teritorioj, en la plej komplikaj scenaroj, kun la samaj limigoj de ĉio sed kun alia ideo, kun alia konscienco, kun alia volonteco kontribui, kaj kiuj havas vivprojektojn kie la persona koincidas kun la socia kaj kiuj havas tre heroajn sintenojn?

Mi certas, ke laŭ la tempo kiam ni venkos ĉi tiun situacion, ĉio tio denove ŝanĝiĝos, kaj ke ne estu rompo kun la kubanoj, kiuj forlasas la landon pro ekonomiaj kialoj aŭ motivitaj de la spekulado, kiu estas farita rilate al la situacio migra. Fakte, multaj interesiĝas pri projektoj en Kubo, kaj ili havas ilin, por ke la lando progresu kaj ankaŭ ke ili estu por ili reciproke utilaj projektoj, persone aŭ familiaj. Estas multaj, kiuj havas grandegan sindevontigon plibonigi la vivon de sia familio, plibonigi la vivon de la lando; aliaj, bedaŭrinde, estas plenaj de malamo.”

“Ni devas scii, kiuj estas la veraj kaŭzoj, ni devas vidi, kiaj estas la originoj, ni ne povas malesperi. Ni ankaŭ devas atingi, kun inteligenteco, kiajn rilatojn konservi kun ĉi tiuj kubaj elmigrintoj, kiel ankaŭ labori kun junuloj, por ke ili ne havu senesperecon. Fakte, ni ĵus aprobis politikon por infanoj, adoleskantoj kaj junuloj, kiu konsideras multajn aferojn, kiuj povas esti problemoj por junularoj kaj mi kredas, ke en ĉio ĉi ni venkos situaciojn.
Nun, la vero estas, ke ni havas profundajn fiskajn kaj monajn malekvilibrojn, kiuj kaŭzis procezojn kiel la nekonvertebleco de la valuto, akcelita inflacio, la valorperdo de la neformala kurzo, la apero kaj disvolviĝo de neformala valutmerkato, aferoj kiuj  estas en preskaŭ ĉiu lando hodiaŭ; sed mi ne haltas tie, ĉar ni zorgas pri niaj problemoj.

La plej videbla elemento de ĉiuj ĉi malekvilibroj estas la manko de ŝtataj merkatoj, kun inflacio, kaj tie plifortiĝas la kritiko, kiun ni vidis nun al mikro-etaj kaj mezgrandaj entreprenoj, ĉar ĉi tiuj neŝtataj formoj ankaŭ trovis spacon kie la Ŝtato hodiaŭ ne povas. Ĝi havas multajn proponojn kaj, en iuj kazoj, estis troigaj prezoj, spekulaciaj prezoj. En ĉio ĉi estas ankaŭ trenado de la efikoj de la pandemio en la lando kaj, kompreneble, la plifortiĝo de la blokado."

Prezidento Miguel Dóiaz-Canel ripetis la gravecon antaŭenigi teritorian evoluon kaj plifortigi lokajn produktadsistemojn, ĉar la teritorioj estas kie la solvoj al produktaj problemoj kaj prizorgado de vundeblaj familioj.

"Ĉiuj procezoj, kiujn ni prizorgas: produktado de nutraĵoj, lukto kontraŭ krimo, taŭgaj rilatoj inter la ŝtataj kaj neŝtataj sektoroj, disvolviĝo de teritorioj, administrado de novigado, atento al homoj kun plej multaj problemoj aŭ kiuj havas certajn malavantaĝojn. , atento al sociaj programoj, serĉado de endogena disvolva potencialo, plifortigo de lokaj produktivaj sistemoj, ĉio ĉi estas kreita en la komunumo, ĝi devas esti farita en la komunumo. Do, ni devas certigi, ke ĉi tiu teritoria administrado estas forta por ke ni povu antaŭeniri en ĉio, kion ni volas.”

Alia afero diskutita estis la elekto de Kubo al la konsilio pri homaj rajtoj kaj la manipulado kaj duobla normoj, kiuj akompanas tiun ĉi aferon dum multaj jaroj. Li demandis, kiam la internacia komunumo metos Usonon en la akuzitobenkon, la lando, kiu plej malobservas homajn rajtojn sur la tuta planedo.

“Mi kredas, ke la elekto de Kubo denove al la Konsilio pri Homaj Rajtoj estas antaŭ ĉio rekono de la kohereco, la kuraĝo, la maniero kiel ni firme defendis niajn principojn, kaj ankaŭ rekono de la solidareco kun kiu Kubo subtenis aliajn en la mondo. Tial, ĝi estas esprimo de rekono kaj mi dirus ankaŭ de admiro, respekto al Kubo kaj subteno, kaj tial ĉi tiu elekto estas politika kaj diplomatia venko de la Kuba Revolucio, ĝi estas venko de la Kuba Revolucio! !”

Díaz-Canel elstarigis la gravecon de socia komunikado kaj kiel informi la popolon:

“Tial ĉi tiuj tagoj dinamiko moviĝis ĉirkaŭ la problemoj kiujn ni havas; Sed la problemo ne estas fari ĝin nur en kompleksaj momentoj, estas ke ĝi fluas ĉiutage.
Estas ankaŭ respondeco de la amaskomunikiloj, de la gazetaj amaskomunikiloj, kiuj devas fari tion kun magistro, ili devas fari tion kun profesieco, ĉar plenigi homojn per iom da informoj, se tio ne estas farita en maniero alloga, estas pli malbona.  Sed mi faras al vi devontigon, ke ni havas la volon fari ĝin.

La Prezidenta Gazetaro pripensis la ideon, mi pensas, ke ili desegnas ĝin - mi volas kunlabori - serĉi pli sistemajn spacojn en kiuj ni konstante donas informojn al la loĝantaro."
Fine, la kuba prezidento ripetis sian dankemon al la kuba popolo:

“Vi ne povas pasigi ĉi tiun intervjuon aŭ ĉi tiun renkontiĝon sen havi la ŝancon ĉiam danki nian popolon pro ilia heroeco, ilia subteno, ilia kompreno kaj ilia kontribuo. Tial la Revolucio estas nevenkebla, pro tiuj homoj!”